Trektocht 1
Panorama 1
Route 1

Trektocht 2
Andorra
Panorama 2
Route 2

Trektocht 3
Vignemale
Panorama 7
Route 3

Vanaf de Col de Jou pak ik met Hanno in juli 1985 de route van wandeling 1 weer op, en trekken verder naar het westen. Omdat de gemiddelde hoogte op deze tocht zo'n 2.000 meter is, komt er (in tegenstelling tot de eerste wandeling) weinig bos voor. Wel bloeien de bloemen in juli overweldigend mooi, op beschutte stukken. Het gebied kent veel meren, waarvan verschillende zeer grote, kunstmatig aangelegd in verband met elektriciteitsopwekking. Maar we komen ook in groen landbouwgebied en mooie stadjes.

Indeling van de tocht
Het eerste deel gaat in drie dagen van col de Jou tot Mont Louis, waar we een rustdag nemen. De tweede etappe gaat via de Pic Carlit naar Mérens-les-Vals. Het laatste deel loopt via Andorra om weer bij Les Cabanes uit te komen. Er zitten twee stukken bij die niet de GR 10 maar de HRP volgen: het traject via de Pic Carlit en de omweg naar Andorra. In totaal waren het 10 wandeldagen. Zie voor een kaart en de indeling in dagen het wandelschema.

Wandel-pauze ritmes
Met de trein arriveren we 's ochtends in Villefranche-de-Conflent. Dit mooie historische stadje ligt strategisch aan de Têt. Het is in de 17e eeuw door de bouwmeester Vauban van vestingmuren is voorzien, zoals meer plaatsen in deze streek. Van hieruit kan je met de bus tot Vernet-les-Bains komen, waar het middeleeuwse klooster St. Martin du Canigou vlakbij ligt. Liften gaat ook goed zoals wij ervoeren: we zaten in één keer al op de Col de Jou. Het kost even moeite om de route te vinden, omdat hier ook enkele geasfalteerde wegen elkaar kruisen. Nu komen we in de stille natuur, en na het gehuchtje Py zetten we ons eerste kamp op.

De volgende dag gaan we de Col de Mantet op, waar we beneden het dorpje zien liggen en daarachter meteen weer de volgende klim. Tijdens die klim ontmoeten we Harry en Rolf, twee Zwitsers die we meer tegen zullen komen. Zij vertrekken vroeger op de dag dan wij, maar houden een lange middagpauze waarin ze een warme maaltijd koken. Als rechtgeaarde Nederlanders genieten wij pas een warm maal 's avonds, als we het verdiend hebben.
In Mont Louis nemen we het er dan ook van in de pizzeria en op een terras. Een bezienswaardigheid in Mont Louis is de zonnecollector. Dit is een experiment waarbij het zonlicht via een spiegel en een parabool wordt opgevangen. Dit blijkt de streek in Frankrijk waar de zon het meeste schijnt.

Vlaamse Gîte d'Etappe
De route komt nu door een skigebied, overigens met een enorme bloemenweelde. En dan doemt het eerste stuwmeer op, Lac des Bouillouses. Hier verlaten we de GR 10 om de Pic Carlit te beklimmen (2.921 m). De aanloop is prachtig langs een reeks natuurlijke meertjes (le Désert du Carlit). Boven hebben we een goed overzicht van de gevolgde route, met de Canigou in de verte. Westelijk doemt de kale wand van de Pic Pédrous op, met daarvoor het Etaing de Lanous. Daarnaar afgedaald hebben we het hele meer voor ons alleen. De beklimming en afdaling bij de top is pittig met zware rugzakken.

Op de Col de Coumé d'Agnel gaan we het eerstesneeuwveldjee over. Na de refuge de Bésines (heerlijke soep) komen we in het mooie dal van de Nable. De volgende dag arriveren we in Mérens-les-Vals, waar we bij een gezellige gîte d'etappe overnachten, met een enthousiaste vlaamse waardin.

Intermezzo in Andorra
In een dikke mist vertrekken we weer. Bij de col komen we opeens uit de wolken, en is het stralend weer. Het 'pad' gaat over grote rotsblokken, waar we als berggeiten van blok naar blok springen. Aan het meertje aan de voet van de Pic de Ruf - de de grens met Andorra vormt - kamperen we. 's Nachts stormt het stevig, maar de tent houdt het keurig.
Als we de grens van Andorra over gaan is het regenachtig. We lopen in flarden van wolken, waardoor we niet goed naar beneden kunnen kijken. Het is een aparte ervaring, alsof je op het dak van de wereld loopt. We dalen af naar de vallei van de Rio de Incles, waar we bij de gelijknamige herberg kamperen. Hier komen we Nederlandse wandelaars tegen, wat we op deze tocht enkele keren hebben gehad. 's Avonds lopen we naar het hoofddal. Andorra heeft één grote weg - in dit dal namelijk - waar alle plaatsjes aan liggen. Erg veel is er niet te zien, het zijdal waar we kamperen is mooier.

Vele meren