Trektocht 1
Panorama 1
Route 1

Trektocht 2
Andorra
Panorama 2
Route 2

Trektocht 3
Vignemale
Panorama 7
Route 3

Verscheidenheid van landschappen
Het heeft een grote verscheidenheid aan landschappen. Bijvoorbeeld de Monte Perdido, het hoogste kalk-massief van Europa. Het is onderdeel van het Nationale park van Ordesa, met indrukwekkende canyons en daar boven een soort maanlandschap. Het Park nationale de  Pyrénées occidentales heeft grote keteldalen (cirque de Gavarnie e.a.). De verschillen zijn er vooral ook van hoog naar laag. Boven soms de puntige granieten toppen waar droogte en stilte heersen. Lager komen de bossen met diepe kloven en ruisende beken. Er zijn lieflijke dalen met een pastoraal karakter: weiden met herdershutten (cabanes) en grazende koeien en schapen. In de lagere uitlopers zijn gebieden met een enkele dominante berg (Canigou, Pic du Midi d'Ossou). Het berggebied kent talloze meren en meertjes: er zijn 2.512 stuks geteld (Louis Andoubert in 'Lacs Pyrénées').

Klimaat
Een belangrijke oorzaak voor deze verscheidenheid is dat het de natuurlijke barrière tevens klimaatsgrens tussen de Atlantische zone aan de Franse kant vormt, en het droge en hete klimaat van het Spaanse binnenland. Voor een hooggebergte is het vanwege de zuidelijke ligging voor Europa vrij warm: de jaarisoterm van 0 graden Celsius ligt op 2.000 m. Algemeen: juli en augustus zijn de warmste en droogste maanden, met warme droge dagen, met enige regelmaat afgewisseld met onweer. Soms regenperiodes veroorzaakt door oceaanstoringen. Plaatselijk zijn grote verschillen mogelijk. Verschillen in het gebied: de noordelijke Pyreneeën zijn regenrijk door de Atlantische lucht, de vochtigheid neemt naar het oosten toe af. De zuidkant is droger, met uitzondering van het westelijke Baskenland en delen van Catalonië.

Gletsjers

Eén van de laatste imposante gletsjers in de Pyreneeën: de Glacier d'Ossoue

Flora en fauna
Hoogte en vochtigheid zijn de meest bepalende factoren voor de plantengroei.
In de oostelijke Pyreneeën zijn van laag (mediterraan) naar hoog te vinden: kurk, groene eik, garigue en macchia, daarna eik, beuk en dennen, daarboven soms alpenweiden en weinig begroeid gebied.
Het centrale en Atlantische gedeelte kent veel loofbomen, met alpenweiden die van laag tot hoog doorlopen. Het centrale deel is zeer bosrijk. Beneden veel eiken, van 1.00 tot 1.500 m vaak beuken zilversparren, daarboven bergdennen.

De gemzen komen veel voor en groeien in aantal. Alleen op de steile dalwanden in de Ordesa leven nog een tiental steekbokken. Rond de Carlit (wandeling 2) komen circa 800 moeflons voor, uitgezet in de jaren '50. Voor het eerst sinds de jaren '30 zijn in Navarra weer wolven gesignaleerd.
De bruine beer is inheems, maar het voortbestaan is onzeker (nog een handvol zeer schuwe exemplaren in Vallée de l'Aspe). Zie ook: Nieuwe beren voor de Pyreneeën (NRC, 13 januari 2005), en uitgebreide informatie op de website van Marian van der Heiden.
Ook leven hier de lynx en de otter. Een bijzonder dier is de Pyreneese desman, gelijkend op een mol maar levend in en rond kleine bergstroompjes. De genetkat lijkt een tussenvorm van de vos en kat, met een lange pluimstaart en korte pootjes. Hij verblijft in dichtbegroeide terreinen aan de voet van het hooggebergte en is moeilijk waar te nemen.
De grote variatie van vogels kent onder andere de sneeuwvink, rotskruiper, beflijster, alpenkauw. In het hooggebergte komen veel aasgieren en vale gieren voor (tegenwoordig enkele duizenden). Met name in het minder groene Spaanse hooggebergte dat meer thermiek kent gedijen de gieren goed en broedt de in Europa zeer zeldzame lammergier (wandeling 4). Andere voorkomende roofvogels zijn steenarend (enkele tientallen), havikarend, slangenarend, dwergarend, wouw, slechtvalk en wespendiep.
Met name in het centrale deel van de Pyreneeën, in rustige, groene dalen met veel rotsblokken kan je de Alpenmarmot tegenkomen. Dit grappige dier is zo groot als een flinke kat. Hij is overdags actief en houdt van zonlicht. Zijn alarmsignaal is een hoge, schrille schreeuw, waarna hij snel weer in zijn hol onder een rotsblok duikt. Hij leeft boven de 1.800 m, heeft een zomer- en winterverblijf en eet veel planten om 's winters voldoende vet te hebben. Hij is wreed bejaagd, en valt na zijn winterslaap ook ten prooi aan roofdieren, maar groeit nog steeds in aantal. Hij is in de jaren '50 ingevoerd vanuit de Alpen.

Bevolking en bestaansmiddelen
De bergen zijn dun bevolkt, terwijl de lagere delen de laatste decennia ontvolkt geraakt zijn.
Belangrijkste bestaansmiddelen zijn veeteelt en akkerbouw, ambachtelijke nijverheid. Bij de vele waterkrachtcentrales komt chemische en metaalnijverheid voor. Het toerisme is een steeds belangrijker inkomensbron (minerale bronnen, wintersport), vooral aan de Spaanse kant is sprake van een flinke groei.

Toegankelijkheid
Er zijn verschillende grote en kleine bergpassen. De gemakkelijkste en oudste doorgangen door het gebied lopen langs de kusten. De twee berg overschrijdende spoorwegovergangen Pau-Zaragoza en Toulouse-Barcelona zijn pas in de 20-er jaren aangelegd.