|
|
Trektocht van Landmannalaugar naar Skogar (I)
[ Ryoliet |
Trekking |
Groene vlakte |
Brattháls Krókur ]
Ryolietgebergte
Na een autorit langs toeristische hoogtepunten (zie begin
overige dagen) nemen we vanuit Reyjavik de bus naar
Landmannalaugar (dag 3).
Onderweg komen we langs de bekende vulkaan Hekla, waar we even kunnen uitstappen voor een foto (zie
panorama 1).
Landmannalaugar is een fraai dal te midden van Ryoliet gebergte, een vulkanisch gesteente dat
allerlei kleuren kan hebben.
Na de oversteek van een beekje komen we aan bij de hut, waar we onze tent kunnen opzetten.
Deze ligt tegen het lavaveld Laugahraun, die in de 15e eeuw van de Brennisteinsalda omlaag is gekomen.
Dezelfde middag doen we nog een inlooptocht door de beklimming van de Bláhnúkur. Onderweg kunnen we
de Brenisteinsalda goed zien liggen (zie panorama 2).
Op de top een mooi uitzicht over het dal, al is het een beetje heiig in de verte, waar we de Ljotipollur,
ons doel voor de volgende dag, zien liggen.
(Klik op de foto voor een panorama versie)
De volgende dag (4) is het opnieuw heerlijk zonnig weer, en lopen we naar de explosiekrater Ljotipollur.
Mijn muskietennet aan mijn pet doet op sommige plekken goed dienst, veel kleine vliegjes, al steken ze
niet echt ze zijn toch wel vervelend.
Een mooie tocht boven langs het meer Frostastadavatn, en over een vlakte langs de piek van de Nordurnamur.
De Ljotipollur krater zelf heeft een doorsnee van ongeveer 1 km, met fraaie kleuren aan de binnenkant.
Terug bij de hut eerst nog wat zonnen. Dan duiken we in het riviertje bij een warme bron die aan de
voet van het lavaveld ontspringt, en waar je heerlijk kan relaxen. Een andere attractie is het'"winkeltje"
dat door sympathieke mensen in een oude autobus wordt gedreven een waar je lekkere koffie en chocola kan
krijgen.
Begin trekking
De eigenlijke trektocht kon nu beginnen (dag 5), we gaan de eerste dag over een hoogvlakte omhoog
naar 1.100 m. 's Morgens gaan er vanaf de kamping 130 internationale hardlopers van start die de
eerste 4 dagen van onze trektocht in één keer afleggen. Het schijnt een snel groeiende traditie te zijn.
Hoewel het al snel zachtjes gaat regenen is het heel sfeervol op de hoogvlakte. Eerst doorkruisen we de
Laugahraun. Dit lavaveld is ongeveer 2,5 km lang en bestaat voor een groot deel uit zwarte obsidiaan,
een halfedelsteen die ook wel "vulkanisch glas" wordt genoemd.
Op een gegeven moment passeren we een sneeuwbrug over een beekje, die er wel erg fragiel uitziet. Met
enige aarzeling gaan we erover, ik als derde. Vervolgens zakt Dennis er doorheen en is opeens verdwenen.
Het is secondenlang angstwekkend stil, maar dan blijkt gelukkig dat hij de val van een paar meter omlaag
goed heeft opgevangen.
Het is een prachtige tocht, langs veel sneeuwvelden en oversteekjes over beekjes. We passeren een aantal
warme bronnen, waarvan er één een gierend geluid maakt dat op afstand al goed te horen is.
Tussen de middag komen we in de buurt van de hut, waarvoor we eerst de Hrafnitinnusker gletsjer over
moeten steken. Hier is het even zoeken maar dan zien we de Höskuldsskäli hut in de wolken liggen.
Het is een kleine hut, waar we eerst een beetje kunnen opdrogen en wat eten.
Sneeuwgrot
Oorspronkelijk was het plan om bij een beroemde sneeuwgrot in de buurt wild te gaan kamperen, maar de
huttewaard vertelt dat je in dit gebied beslist niet vrij mag kamperen. Daarom zetten we de
tent bij de hut op maar kunnen met die kille nevel wel lekker in de hut verblijven.
We maken wel een wandeling naar de sneeuwgrot, weer terug de gletsjer over, waar we regelmatig in de
wolken terecht komen. De afdaling naar de gletsjerrand aan de andere kant is lastig. Maar als we dan
bij de sneeuwgrot komen is die wel erg mooi. Hij is ingestort (dat schijnt elk jaar te gebeuren) maar
blijft zeer indrukwekkend. Het riviertje dat op deze plek onder de gletsjer vandaan komt stroomt door
een mooi valleitje met warme bronnen en allerlei kleuren.
's Avonds is er een verrassing: Inneke, een bekende van mij uit Nederland blijkt ook in de hut te
verblijven. Ze doet aan een georganiseerde trekking mee, en we zullen een paar dagen dezelfde route volgen.
Naar de groene vlakte
Het vertrek de volgende dag (6) is wat chaotisch vanwege de drukte in de kleine hut. Op de hoogvlakte
begint het weer zachtjes te regenen, later gaat het flink waaien. Niettemin toch een mooie tocht, weer
over insnijdingen en sneeuwvelden, met warme bronnen bij de Háskerdingur gletsjer (1.200 m).
Dan gaat het weer omlaag, tot we bij een soort pas komen waar we mooi uitzicht hebben over het lager
gelegen stuk van de komende dagen. Na alle kale rots en sneeuw komen we weer in een groene omgeving.
(klik op de foto voor de panoramafoto)
We komen bij het uitgestrekte meer Alftavatn aan, waar zo veel ruimte rond de hut is dat we het wild
kamperen vrijwillig opgeven (officieel mag het ook in dit gebied niet). In de loop van de dag komen er
nog 2 groepen aan: de groep die we al in de vorige hut ontmoet hadden en een groep IJslanders die de
hele trektocht van 4 korte dagen tot Ţórsmörk in 2 lange dagen doen.
Dagtocht Brattháls Krókur
De 7de dag gaan we van de gebruikelijke trekroute af en maken een dagtocht zonder rugzak rond het
Brattháls Krókur Kámbrekka-gebergte ten zuiden van de Alftavatn. Het eerste uur lopen we nog naar de
Hvangil hut langs de 'normale trektocht', daarna buigen we af naar het westen en volgen de rivier
Bratthálskoisl. We volgen een gemarkeerde route en komen door een schitterende kloof met snel stromende
rivier, maar omdat we aan de verkeerde kant van de Stórasúla (berg) uitkomen ontdekken we dat
we verkeerd gelopen zijn. Als we teruglopen naar het noorden zien we het wijde rivierdal liggen dat we
wilden volgen. Hier is geen gemarkeerd pad meer, en komen we geen sporen van mensen meer tegen. Er zijn
alleen wat smalle schapenpaadjes, die soms over akelig steile puinhellingen boven de rivier gaan.
Het verlaten wijdse dal is schittend. Op de achtergrond zien we de Tindfjallajökull gletsjer liggen.
Als we de bocht doorgaan komen we door een kloof met een hoge steile wand (Stora-Greanafjall) waar raven
nestelen. Er zijn zeer grillig gevormde rotsen te bewonderen. Dan gaan we weer omhoog, terug naar de
Alftavatn. Om de vlakte rond dit meer raast een felle tegenwind. Er komt een prachtige wolkenlucht aan,
zodat we maar snel door lopen om weer op tijd bij de tenten te zijn. De wind zorgt voor flinke golven
op het meer, maar het blijft droog.
Zie voor het vervolg trektocht deel II.
|
Thuispagina
>
Gebieden
>
IJsland
>
Trektocht Landmannalaugar (deel I)
Copyright © Jaap van der Veen |
Disclaimer | Reageren
|
|
