Trektocht 1
Panorama 1
Panorama 2
Wandelschema 1

Dagtochten 2
Panorama 3
Panorama 4
Wandelschema 2

Begin juli 1989 maakte ik met Wilma een trektocht van 4 dagen langs het zuid-westelijke stuk van de Tour de Mont Blanc. Dit deel heet ook wel de Petit Tour du Mont Blanc. We begonnen in de Val de Chamonix vanuit Les Houches waar je met de bus kan komen. Van daar naar het zuiden het Val Mont Joie in. Daar gingen we omhoog. Via drie overgangen waarvan de Col des Fours het hoogste was (2.665 m) kwamen we in het Italiaanse Val Veni om te eindigen in het bergsportcentrum Courmayeur. De Petit Tour gaat dan weer via de Mont Blanc-tunnel terug naar Chamonix, of via de Telesiège bovenlangs de Aiguille du Midi.

Bewoond gebied
Met de trein reizen we naar St. Gervais-les-Bains, waar een goede busverbinding is naar Les Houches. De eerste etappe gaat door tamelijk dicht bewoond gebied. We beginnen met een mooie klim langs huizen en boerderijtjes 700 m omhoog naar de Col de Voza. Hier loopt nog een bergtreintje, van St Gervais naar Le Nid d'Aigle (2.392 m). Het Mont Blanc massief ligt helaas verscholen in de wolken, en wij dalen weer naar het ravijn van de Tor de Bionasse. We steken dit ravijn over via een schilderachtig bruggetje.

Aan de andere kant gaan we via Le Champel het Val Mont Joie in naar het zuiden. Het begint nu aardig te plenzen. Als we met de route op de asfaltweg van St. Gervais naar Mont Joie terecht komen, hebben we genoeg van het sjokken in de regen. We steken  onze duim omhoog naar een voorbij gaande auto, en hebbes. Het laatste stukje naar de CAF-hut in Les Contamines-Mont Joie rijden we mee. Dat is een klein maar gerieflijk huis, waar we de 12-jarige Coen en zijn vader leren kennen die deze tocht ook maken.

Van de alpenweide naar de hoge cols
De volgende dag gaan we door het Val Mont Joie verder. Het is een smal groen dal, veel minder bebouwd dan gisteren. We pauzeren op de Nant Bortant, waar we het stuk dat we gelopen hebben mooi kunnen overzien. Nu komen we boven de boomgrens, in meer alpien gebied. Er liggen nog aardig wat sneeuwveldjes, maar de route is goed begaanbaar. Bij een kloof zijn verschillend gekleurde gesteenten zichtbaar, hierover stroomt een bergbeek omlaag.

We overnachten in de Refuge du Col de la Croix de Bonhomme. Een kleine en overvolle hut waar de deuropeningen binnen provisorisch met dekens zijn gedicht. Coen en z'n vader zijn er ook weer, het is wel erg gezellig. (Reactie Liesbeth Geerts: inmiddels is de hut geheel vernieuwd en biedt circa 120 slaapplaatsen; de taarten zijn heerlijk!)
De volgende dag bereiken we het hoogste punt van de tocht: de Col des Fours op 2.665 m. De toppen om ons heen zijn helaas nog steeds in de wolken verborgen. Van daar dalen we steil af naar La Ville des Glaciers. De Alpenweiden staan hier volop in bloei, zodat we toch nog wat kleur hebben. Dan weer omhoog naar de Col de la Seigne, waar we de grens met Italië overgaan.

Een lange afdaling brengt ons bij de Refuge Elisabetha, aan de voet van de Glacier de la Lée Blanche. Het is een mooi stuk, met onder de hut fraai in het landschap opgenomen schaapskooien die als noodbivak zijn opgeknapt. Verder naar het oosten zien we de gigantische morene van de Glacier du Mirage het Val Veni inschuiven. De gletsjer zelf is sterk gekrompen.

De toppen komen tevoorschijn
De volgende dag is het gelukkig eindelijk mooi helder weer. Vanaf de hut is een schitterend uitzicht op de bovenliggende gletsjers.

Het eerste stuk door het Lac de Combal heeft prachtige stroompjes, meertjes en fijne bloemen en andere waterplanten. Dan weer omhoog langs de zuidwand. Op een groen stuk met veel grote rotsblokken wemelt het van de alpenmarmotten. Naar het noordoosten zien we de Col de Ferret, met de Grand Jorasses en rechts aan de horizon de Grand Combin (4.314 m).

Voor- en nadelen van het bergtoerisme
Dan komen we op een stuk waar 's winters veel geskied wordt. Nu kan je echter zien hoeveel erosie dat geeft, sommige hellingen worden met netten bij elkaar gehouden. Daar staat tegenover dat we bij de Col Chécroui een heerlijke lunch kunnen nuttigen. Gelaafd maken we een steile afdaling - het begin is wel wat zoeken - door een bos, naar Courmayeur. Daar pakken we de bus naar Aosta. Later gaan we door naar de Gran Paradiso, waar we met twee vrienden nog een grotere trektocht maken. Vanaf de top van de Gran Paradiso kunnen we het Mont Blanc massief mooi zien liggen en komt de top boven de Mont Blanc de Courmayeur tevoorschijn (derde foto bij gebiedsinformatie).