Inlooptocht Rastkogel

Een deel van de groep is al een dag eerder gearriveerd, zodat we zaterdag een inlooptocht kunnen doen ten noorden van Mayrhofen naar de Rastkogelhütte. 's Nachts heeft het flink geregend, maar de volgende dag is het mooi weer zodat fraaie nevels langs de wijd uitlopende hellingen van het Zillertal omhoog trekken. Met de auto gaan we via Hippach naar de Roswitha hut, vanwaar we een makkelijk pad door het groene Siddahtal omhoog lopen tot de Rastkogelhütte. Onderweg hebben we mooie uitzichten (tussen de wolken door) op de oostelijke zijdalen van het Zillertal waar we met de huttentocht door zullen gaan. Tenslotte krijgen we de besneeuwde toppen van de Rastkogel zelf in het vizier, waarna we weer terug keren in Mayrhofen.

Indeling huttentocht

• Eerste etappe is in het Zemmtal, waar we de Gamshütte aandoen (1,5 dag).
• Tweede etappe via het dal naar het Schlegeis Speicher (stuwmeer) waar we twee rondwandelingen doen, door het Zamsergrund naar het Pfitscher Joch (de overgang naar Italië), en naar het Friesenberghaus en terug (2 dagen).
• De derde etappe door het Zemmgrund naar de Berlinerhütte, de Nordliche Mörchenscharte (gletsjervoet) en weer terug (2 dagen).
• De derde etappe door het Stillupgrund naar de Kasselerhütte, de Oostelijke Stillupkees (gletsjer) en weer terug 1,5 dag).

Iedereen is 's avonds gelukkig gearriveerd. Met de bus gaan we zondag via de lange Harpfeurwandtunnel het Zemmtal in, tot Schrahnbachastl. Het is meteen een flinke klim, door een prachtig beboste helling met sprookjesachtige kloven, begroeid met mos. Eindpunt is de Gammshütte, die zeer sober blijkt te zijn. We slapen met de hele groep in een soort schuur achter de hut, die met allerlei materialen enigszins winddicht is gemaakt. 's Ochtend zijn we gelijk goed wakker: buiten wassen bij de pomp met ijskoud bergwater! Maar het prachtige uitzicht vanaf de hut met optrekkende nevels vergoedt veel... Het weer is te onbetrouwbaar om bovenlangs naar het Friesenberghaus te lopen, zodat we weer omlaag gaan. Bij de afdaling gaat Wilma onverwacht onderuit, en kneust haar enkel.

De eerste sneeuw
Met de bus arriveren we maandag bij een groot stuwmeer in het Schlegeissgrund: het Schlegeisspeicher. Enerzijds levert dit een wijds uitzicht op, anderzijds is het toch wel een aantasting van het dal. We zetten wat spullen neer bij de Dominicushütte en beginnen met een flinke dagtocht door de Zamsergrund naar de Pfitscher Joch, die de overgang naar Italië vormt. Daar hebben we een heerlijk middagmaal en we arriveren laat weer bij de Dominicushütte. Wilma heeft flink last van haar enkel, zodat zij achterblijft als we de volgende dag omhoog gaan naar het Friesenberghaus. Woensdagmorgen blijkt er sneeuw gevallen te zijn, zodat we een stuk door de sneeuw omhoog gaan.

Als we weer beneden komen is Wilma's enkel niet verbeterd. Ze gaat terug naar Nederland. Sneu voor haar, ze heeft bovendien ook zoveel aan de voorbereiding gedaan!

Berliner hütte
We stappen bij Breitlanen weer uit de bus en gaan het Zemmgrund in. Dit begint vrij vlak, met weideland en boshellingen. We lunchen heerlijk in het zonnetje op een alpenweide. De Zemmgrund wordt kloofachtiger, de Zemmbach heeft hier stroomversnellingen en zelfs een waterval (zie foto Beginpagina Zillertal). Vanaf de Alpenrosenhütte wordt het landschap kaler, maar nog wel groen.

Tenslotte arriveren we bij de Berlinerhütte. Eigenlijk is het een fors berghotel, met een mooie gevel, en een ruim en stijlvol interieur. Brede houten trappen vanuit de hal, waar ook de foto's van de 19e eeuwse oprichters pronken. 's Avonds dineren we in een eetzaal met kroonluchters.Het is behoorlijk druk, vooral veel Duitsers van middelbare leeftijd, met knickerbockers en ruitjesoverhemden die 'bier saufen.
Donderdag gaan we omhoog. We pauzeren aan het surrealistische Schwartzensee, waar de steile besneeuwde rotswanden prachtig in het donkere water weerspiegelen. Daarna verder naar het Mörchenscharte, de col op een kleine 2.900 m. Het is nevelig, vochtig en koud. We wagen ons niet aan de natte, steile afdaling in het volgende dal, het Floitengrund.
Wel krijgen we op een lange sneeuwhelling van Bert T. een aanschouwelijke cursus 'pickelbremsen'. Bert heeft vooral een groot komisch talent, het wordt een Monty-Pyton-achtige voorstelling. Enthousiast suizen de 'cursisten' van alle kanten van de sneeuwhelling, zich op het laatst op de pickel gooiend.
We keren terug naar de Berlinerhütte, sommigen wat vochtig geworden. Achter de hut geniet ik nog van de alpenwei met een prachtige stroomversnelling van de Zemmbach. Katrien en Julia verzorgen 's avonds in de grote zaal bij elkaar een voetmassage. De knickerbocker-ruitjeshemd-Duitsers hebben moeite met dit vrije gedrag. Eén die al flink bier heeft gehesen komt vragen of hij niet ook een beurt kan krijgen, maar dan boven op een kamer ... ah jakkes! Maar de dames gaan hier assertief mee om. In de Kasseler hut zal zich nog eens hetzelfde voordoen, beetje bekrompen volkje.

Een paar stappen op de gletsjer
In Mayrhofen stappen we over op een klein busje dat we voor de groep gehuurd hebben. Door het zeer goede humeur van de chauffeur - in het dagelijks leven boer lijkt me - wordt het een vrolijke tocht, en nemen we het scheuren over de smalle weg in het Stilluptal maar op de koop toe. Onderweg begint het te regenen, wat later overgaat in sneeuw. De sneeuw is erg vroeg dit jaar, begin september. Het vee blijkt later in allerijl omlaag gevoerd te worden.