Dag 2: naar de voet van de Smolikas
Om 8.30 van start voor een afdaling naar de Aoos, een mooie wandeling over een onverharde weg.
Onderweg zien we een landschildpad en veel hagedissen. Als we bij de rivier komen zien we een
ingestorte brug. Het lijkt wel of er een bom op is gevallen, misschien een onbekende afzwaaier.
Nee dus, gewoon watergeweld en een probleem, want de auto moet door de rivier, die op z'n diepst
één meter is. Als twee van de groep met Alekos en Heraklis het autoprobleem op zich nemen gaan de
anderen zwemmen in het koude water. Heerlijk en zo schoon. Op de oever loopt de temperatuur op
tot 45 graden in de zon, dus lang hou je het daar niet vol. We zien dat we niet de enige zijn, want
een slang van één meter maakt zich door ons lawaai uit de "voeten". Op de oever van de ingestorte
brug komen twee mountainbikers aan met bepakking die verbaasd kijken, hoe nu verder. Als ze met
fiets en al door de rivier willen waden loopt Alekos naar ze toe en maakt ze duidelijk dat dit niet
zal lukken i.v.m. de sterke stroming. Bagage van de fietsen en gezekerd aan een touw worden ze naar
de andere kant geholpen. Het blijken Tsjechen te zijn. Dit zijn tevens de enige mensen die we tijdens
onze trekking zien.
Onze minibus was ook door het water gereden, jammer dat we dit niet gezien hebben. We stegen naar
het dorpje Pades met de minibus. Daar genoten we van een uitgebreide lunch. Er wordt van alles op
tafel gezet en dan pak je gewoon waar je zin in hebt. Een heerlijke manier van eten. We zitten op
1100 m en moeten stijgen naar ons kamp op 1900 m, aan de voet van de Smolikas. Gelukkig lopen we
door bossen met eerst nog wat loofbomen, maar later een apart soort dennenbomen die alleen hier op
dit gesteente groeit. Het is serpentijn, een vrij zachte steensoort met veel zware metalen in zich.
Het is eerst zwart, later groen en nog later wordt het bruin en vergaat tot een soort klei. Bij
het kamp aangekomen staat er voor ieder stel een tent. De minibus is met twee mensen vooruit gereden
over een bosweg en ze hebben hard gewerkt. Er is thee en koffie, maar helaas verschijnen er ook
donkere wolken boven de Smolikas. Onweer? Alle spullen moeten in de tassen en rugzak klaarstaan
in de tenten en als het begint met onweer, dan moeten we met z'n allen in de minibus. De bui drijft
gelukkig de andere kant op. We kunnen smullen van de goed bereide maaltijd. Daarna wordt er een vuur
gemaakt, wat goed helpt tegen de muskieten. De verhalen komen los. Onze chauffeur blijkt een
volwaardig alpinist te zijn, heeft tot 7.500 m geklommen en was uitgekozen voor een poging om de
Mount Everest te beklimmen als eerste Griek. Helaas was daar geen sponsering genoeg voor, dus het
wachten is op een toekomstige sponsor.
Moe gingen we in onze tent, maar van slapen kwam het niet. Allerlei geluiden waarvan je niet wist
wat het was, in de verte huilde jonge wolven.
Dag 1
| Dag 3