Ervaringen op de Brenta 1 (route)
Overgenomen van een Prikbord-bericht van Hielke op de NKBV-site.

Moeilijkheidsgraad
Vorig jaar heb ik de eerste week van september een klettersteigtocht gemaakt door de Brenta. De klettersteigen zijn technisch niet moeilijk, maar je moet zeker geen last hebben van enige hoogtevrees. Gezien het hoogalpiene karakter is het volgens mij raadzaam dat de helft van de groep toch minimaal een C-1 cursus gevolgd heeft. Klettersteigset en helm heb je zeker nodig.
Dit jaar had ik op gletsjers en in sneeuwcouloir op de Bochette Alta wel een pickel nodig, stijgijzers hebben we niet uit de rugzak gehad. Met onervaren mensen is op gletsjer het gebruik van stijgijzers wel aan te raden.
Route info
Boven Rifugio Alimonta, naar het begin van de Bochette Centrale richting Refugio Pedrotti moet je over een klein vrij vlak stukje apere gletsjer (ca 150 m). Touw of pickel had je er niet nodig, maar stuk was nogal glibberig en grödeln of stijgijzers zijn daar erg prettig.
Cima Brenta: Volgens het gidsje ren je zonder rugzak vlot naar boven. Dit is niet waar: er moet IIe graads op en af geklommen worden. Er zitten niet voor niets lullige abseil/mephaken. Als je op de oostelijke voortop aankomt moet je volgens kaart en gidsje via een firnkam naar de top. In de praktijk moet je een uitgesmolten steil ijscouloir oversteken en dan via ontzettende losliggende steile brokkelmeuk omhoog. Wij zijn hier teruggekeerd.
Cima Tosa: Is een touwlengte II vlak na de Einstieg en is ontzettend gladgeklommen. Tijdens het spitsuur klimt iedereen over elkaars touwen heen en is het een zootje. Er zit wel een goede abseilplek. Gebruik van touw is aan te bevelen voor de rotspassage. Er ligt nog een klein vlekje sneeuw/ijs op de top, hier heb je geen touw/pickel/stijgijzers voor nodig.
Bocca Dámbiez: Deze overgang was dit jaar aan de oostkant helemaal uitgesmolten. Het was nu een loodrechte steenslaggevaarlijke brokkelzooimuur.